BİDESEN

yeşil bir deniz 

uçuyor duvarlardan

içeriye yıkılıyor

camlardan sarhoş bi rüzgar

zemin,

düşen bir tarla

beyaz gölgeler 

içimde çemberler çiziyor

beklenti.

batan bir dünya bu

yıpranmış çamların ardında 

her bir evin kafa tasında

fırıl fırıl dönüyor kör bir öfke

batan bir dünya bu.. 

bir kuşkuyu alıyor ellerime

batan bir dünya bu 

etime...

yanıp yok oluyor bir cümle 

tümce doğuruyor

bense bi desenden başka bir şey değilim

balık sırtına çizilmiş

batan bir dünya bu 

batmış etime

yağmur sonu birikintilerinde yüzen bir balık

sırtına çizilmiş

batan bir dünya bu 

batmış etime

bense balık sırtına 

çizilmiş bi desenden

bi de senden bi desene

bi de sensen

sen desenden başka bişiysin.


yırtıldıkça bütün mavilerin turuncuları
kayboluyorsun bu gölgelikte
sonsuzluktan bahseden gölgelerde
ölülerin sesleri sonsuz 
ardıç kuşunu susturacak kadar
ölülerin nabzı yok 
ardıç kuşunu susturacak kadar
sessiz ve derinden 
sessiz ve kimsesiz
kör bir öfke.


kör bir öfke;
çatılarını uçuruyor evlerin
tsunamiler yaratıyor.
ışığın hükümdarlığı sarıyor 
tüm yeryüzünü


evrendesin...


batan bir dünya bu
çırpındıkça batan bi rüya bu
detone detone haykırışlarına karışan
güya bu


SİYA SİYABEND