"Türkiye'nin ratingi yüksek olan TV'lerinin haber bültenlerinde yer alan şiddet unsuru" ya da “Başlarken”...

Bu blog daha özgür bir dünyaya olan özlemin esintisidir. Daha özgür bir iletişim, farklılıkların dışavurumu içindir...

Gand

***

" Türkiye'nin ratingi yüksek olan TV'lerinin haber bültenlerinde yer alan şiddet unsuru”.   Mailbox’ıma yakın zamanda açılacak olan bloga yazılacak ilk konunun bu olduğuna dair bir mail düşünce, hemen “Başka bir seçmeli ders mi alsam acaba?” şeklindeki öğrencilik refleksim devreye girdi. Mail sahibinin ciddiyeti ve üniversiteyi bitirmemin üzerinden geçen yılları dikkate aldığımda daha başka bir yol bulmam gerektiğini anlamam çok uzun sürmedi...

Ancak bir taraftan da yeni kurulan bir blog’daki ilk yazı bu mu olmalı, sorusu sürekli kafamı kurcalıyor. Ne bileyim, bir şekilde internette ilk başlığı bu olan bir bloga rastlasam heralde sosyologların ya da iletişim fakültesi öğrencilerinin-mezunlarının fikir beyan platformu diye düşünürüm. Ne yazık ki bu blogun yazarları arasında bu türden kişiler yok.  Ee, peki şimdi ne yapacağım? Bu konu hakkında birşeyler yazayım

ya da...

Hani adettendir, özellikle dergi gibi süreli yayınların ilk sayılarında,  “Başlarken” diye bir başlık atılır, altına da öncelikle genel hal ve gidişe dair tespitler yapılır, sonra da “meselelerinin” ne olduğu ve neyi hedefledikleri ifade edilir. Bugünkü finansal örgütlenmelerin moda deyimiyle vizyon-misyonlarını, daha güzel bir söylemle manifestolarını açıklarlar...

Bizim öyle büyük bir iddiamız yok. Bu blog fazlasıyla konu serbestliği olan bir yapı olacak. Blogların genelinde olduğu gibi herkes kendince birşeyler karalayacak. Hayat-memat, sinema, müzik, edebiyat, futbol, vb. insana ve yaşama dair ne varsa söz söylemeye çalışacağız. Peki bu konu-yazar çeşitliliği hiçbirşeye angaje olmayacağımız anlamına mı gelecek? Yani, hiç mi “meselemiz” olmayacak? Pek öyle değil...Ne yazarsak yazalım başarabildiğimiz ölçüde “başka ve daha güzel bir dünyanın mümkün olabileceğine dair tutkumuzdan” beslenecektir. En azından niyetimiz budur, klavyemiz sürçerse şimdiden affola...

Bu da bizim “Başlarken” yazımız olsun...

Gracias A La Vida